Knochen

De Gnoche (ladinisch-anatomisch Os, Plurool Ossa, griichisch-klinisch-paddologisch maischdens Ost~, Oste~ odda Osteo~, vo οστούν) odda s Gnochegwääb (au als Bain us alda germanischer Wortwurzel) bzaichent ä bsondas hartes, skelettbildends Schditzgwääb vu de Wirbeldiir. S menschlich Skelett beschdäät us etwa 205 Gnoche. D Anzool variirt, wil unterschiidlich villi Klaingnoche im Fueß un de Wirbelsäul vorhande sin kenne. Klinni Gnoche, bispilswiis akzessorischi Gnoche in Hond- odda Fueßwurzle, wärre efters als Ossikel (Gnechele) bzaichent.

Alli Wirbeltiir stitze iiri Kerpa vo inne middemme Skelett, wo us arra Vilzool vo Gnoche gbildet wird. D ainzelni Gnoche sään je nooch Loog un Funktio undaschiidlich us. Glichziddig schitze d Gnoche inneri Organ, wii d Schädelgnoche s Ghirn un de Brusschdkorb s Herz un d Lung. Ussadäm bilde sich im roode Gnochemark d roode Bluedkerperle, d Bluedplättle un d wisse Bluedkerperle. D Greeß variiirt zwische de nur millimetergroße Geheergnechele vo innige Klinsuuger bis zu de meterlange Bein- un Rippegnoche vo de Dinosauria.